 |
|
 |
|
Shogun
Administrator
Dołączył: 27 Gru 2005
Posty: 576
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Krk-Azory City
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Pią 13:56, 01 Wrz 2006 Temat postu: |
|
|
229
Wydarzenia
* bitwa morska nieopodal wysp Paksoj - Ilirowie pobili Greków i zdobyli Korkyrę
* Ateny odzyskały niezależność
* wybuchła wojna między Achajami i Spartą
* wojna Ligi Achajskiej i Macedonii z Kleomenesem
a troszke wiedzy wam nie zaszkodzi 
Bitwa w pobliżu wysp Paksoj miała miejsce w roku 229 p.n.e.
Po śmierci króla Macedonii Demetriusza, gdy Rzym był w trakcie przygotowań do wielkiej ofensywy przeciwko iliryjskiej królowej Teucie, ta - nieświadoma rzymskich przygotowań - wiosną roku 229 p.n.e. wyprawiła flotę przeciwko Korkyrze. Podczas rejsu odłączona eskadra, która zawinęła do Dyrrachion by nabrać wody, wymordowała niczego nie podejrzewające straże i nieomal zagarnęła miasto. Gdy iliryjska flota rozpoczęła oblężenie Korkyry, posłowie z Korkyry, Apollonii i Dyrrachion zwrócili się o pomoc do Związków Etolskiego i Achajskiego. Do bitwy morskiej doszło nieopodal wysp Paksoj. Ilirowie wzmocnieni siedmioma wielkimi okrętami akarnańskimi, odnieśli zwycięstwo dzięki zręcznej taktyce: związali małe okręty po cztery i wystawili je na ciosy taranów przeciwnika. Gdy wrogi cztero- lub pięciorzędowiec grzązł w burcie pierwszego okrętu nie mogąc przebić czterech naraz, dokonywali abordażu i zdobywali okręt dzięki przewadze liczebnej. Korkyra skapitulowała. Miasto obsadził iliryjski garnizon dowodzony przez Demetriusza z Faros. Wkrótce potem miało dojść do niespodziewanej ofensywy rzymskiej.
Ateny
Dane ogólne
Centrum finansowe, gospodarcze, kulturalne (muzea, teatry) i naukowe (kilkanaście szkół wyższych, w tym uniwersytet i politechnika) kraju. Ateny to jeden z najważniejszych ośrodków turystycznych Europy z bezcennymi zabytkami kultury antycznej.
Tekturowa brama przed stadionem w Atenach z roku 1997
Powiększ
Tekturowa brama przed stadionem w Atenach z roku 1997
[edytuj]
Historia
Zalążkiem Aten był zamek warowny z okresu mykeńskiego (połowa II tysiąclecia p.n.e.) na wzgórzu Agropolis; później wokół niego, na sąsiadujących wzgórzach powstało rozległe miasto z agorą, Areopagiem (miejscem sądów), szeregiem świątyń i gmachów użyteczności publicznej. Akropolis przekształciło się w miejsce kultu (Akropol Ateński). W 480 roku p.n.e. miasto zniszczyli Persowie, odbudowę Temistokles rozpoczął od wzniesienia nowych murów. Szczególny rozkwit przypadł na panowanie Peryklesa (443-429 p.n.e.), który m.in. połączył Ateny z Pireusem (całość otaczając murami) oraz z modernizował Akropolis. W okresie starożytności Ateny były państwem-miastem (polis) o ustroju demokracji bezpośredniej, jednym z najważniejszych w starożytnej Grecji. Ateny liczące w tamtych czasach ok. 100 tys. mieszkańców stały się centrum umysłowym Hellady, prmieniującym na ówczesny świat (m.in. Fidiasz, Sokrates, Platon, Arystoteles) oraz silnym ośrodkiem politycznym (Ateński Związek Morski). W roku 338 p.n.e. utrata niepodległości na rzecz Macedonii, później władców hellenistycznych, a wreszcie Rzymu. Po zdobyciu przez Sullę (86 p.n.e.) wyraźnie utraciły na znaczeniu, choć nadal otaczane opieką, m.in. przez Hadriana (łuk, dokończenie Olimpiejonu). Ateny zostały spustoszone m.in. przez Herulów i Wizygotów. Sprowadzone do drugorzędnej roli przez panujących od 1458 Turków. W XIX wieku odzyskały rangę jako stolica niepodległej od 1834 roku Grecji.
[edytuj]
Zabytki
Zabytki w Atenach są skupione w trzech zespołach:
* Akropol Ateński;
* Agora z Wieżą Wiatrów, Bibloteką Hadriana, najstarszą dzielnicą garncarzy Keramejkos;
* dzielnica Hadrionopolis z okresu rzymskiego ze świątynią Zeusa.
[edytuj]
Gospodarka
Siedziba banków i towarzystw ubezpieczeniowych. Rozwinięty, różnorodny przemysł Aten dostarcza ok. 70% przem. produkcji krajowej (gł. przetwórstwo spożywcze, branża skórzano - obuwnicza, odzieżowa i chemiczna. Ważny węzeł komunikacyjny; Międzynarodowy Port Lotniczy Hellenikon; metro.
[edytuj]
Ciekawostki
* Mit o pochodzeniu nazwy Ateny
Pewnego dnia bogini Atena z nudów kłóciła się z królem mórz, Posejdonem, o to, czyim imieniem zostanie nazwane najważniejsze miasto w Helladzie. Sami mieszkańcy miasta zbudowanego wokół skały - Akropol zaproponowali „zawody”. Miasto zostanie nazwane imieniem tego boga, który podaruje im najbardziej przydatny prezent. Posejdon dotknął zbocze Akropolu i ze szczeliny trysnęło źródełko. Atena dotknęła włócznią wolną przestrzeń tuż obok źródełka. W tym miejscu wyrosło pierwsze drzewko oliwne. Miasto to zostało nazwane od imienia Ateny.
Związek Achajski to związek państw greckich który założono około 281 p.n.e.
Pierwotnie obejmował 4 leżących w Achai, a później aż 10 miast. Wszystkie miasta jak i wszyscy obywatele Związku mieli równe prawa. Na czele Związku Achajskiego stało dwóch przywódców, a od 256 tylko jeden. Razem z demiurgami (było ich dziesięciu), tworzyli radę, która zajmowała się sprawami Związku i przewodniczyła na zgromadzeniach ogólnych, które zwoływano w sprawach wojny i pokoju. W sprawach mniejszej wagi zwracano się do zgromadzenia zwanego synodos, które zbierało się kilka razy w roku.
Znaczenie Związku Achajskiego bardzo wzrosło po przystąpieniu Sykionu. W jego ślady poszły Megalopolis, Korynt, Megara, i inne miasta Arkadii. W 245 na czele Związku Achajskiego stanął Aratos z Sykionu. Związek stał się wówczas największą potęgą polityczną Grecji.
Przeciwko Związkowi podjęła wojnę Sparta, a jej król Kleomenes zadał wojskom Związku Achajskiego wiele dotkliwych klęsk. Aratos w zamian za przyjęcie garnizonu macedońskiego do twierdzy korynckiej uzyskał pomoc króla Macedonii, Antygonosa Dosona, Sparta została pokonana w 222.
W czasie pierwszej wojny macedońskiej Związek Achajski stał po stronie Macedonii przeciwko Rzymianom, ale już w drugiej wojnie macedońskiej sprzymierzył się z Rzymem przeciwko Macedonii.
W 147 Związek Achajski rozpoczął wojnę z Rzymem. W następnym roku został pokonany i rozwiązany, a Grecja stała się prowincją rzymską.
Starożytna Macedonia – antyczne królestwo na Półwyspie Bałkańskim, którego centrum obejmowało terytorium dzisiejszej Macedonii, północno-środkowej Grecji oraz południowo-zachodniej Bułgarii.
Starożytni Macedończycy byli spokrewnieni z Grekami, którzy jednak zaliczali ich do barbarzyńców. Mimo to dopuszczali Macedończyków do igrzysk olimpijskich. W odróżnieniu od większości greckich państw Macedonia była monarchią. Jako założyciela państwa wymienia się Perdikkasa I (ok. 700 p.n.e.), jednak większe znaczenie uzyskała Macedonia dopiero pod rządami Archelaosa I (413-399 p.n.e.).
Mocarstwową pozycję Macedonii ugruntował Filip II (panował w latach 359-336 p.n.e.), podporządkowując sobie Epir, podbijając m.in. znaczną część Tracji i niemal całą Grecję. Jego syn Aleksander Wielki przyłączył do królestwa ogromne imperium perskie. Po śmierci Aleksandra (323 p.n.e.) jego zdobycze zostały rozdzielone między wodzów macedońskiej armii (tzw. diadochów). Macedonia wraz z Grecją i krajami sąsiednimi przypadła Antypatrowi I.
W końcu III w. p.n.e. król Filip V sprzymierzył się z Hannibalem przeciwko Rzymowi. Tytus Kwinkcjusz Flamininus pobił Filipa w 197 p.n.e. pod Kynoskefalaj i zmusił do zrzeczenia się hegemonii nad Grecją. W kolejnej wojnie Aemilius Paulus pokonał syna Filipa Perseusza pod Pydną (168 p.n.e.) i zdetronizował dynastię. Macedonia stała się rzymską prowincją. Przy podziale państwa rzymskiego w 395 została przyłączona do cesarstwa wschodniego. W VI w. do Macedonii wdarli się Słowianie.
Przez większość średniowiecza Macedonia wchodziła w skład cesarstwa bizantyjskiego, państwa serbskiego lub bułgarskiego. W XIV wieku znalazła się pod panowaniem Turków Osmańskich. W XIX i XX wieku stała się widownią krwawych zaburzeń przeciwko rządom osmańskim, organizowanych początkowo przez zamieszkałą w południowej części kraju ludność grecką, potem podsycanych przez Bułgarię. W pierwszej wojnie bałkańskiej (1912) została podzielona pomiędzy Serbię, Grecję i Bułgarię.
Achajowie (gr. Ἀχαιοί Achaioi) – plemię greckie, które jako pierwsze przybyło na obszary kontynentalnej Grecji około 2000 lat p.n.e., podbijając miejscowych Pelazgów. W XVIII w. p.n.e. Achajowie podbili Kretę, którą niepodzielnie władali jednak dopiero od drugiego najazdu około 1400 roku p.n.e. Eponimicznym ojcem plemion achajskich był mityczny Achajos, syn Zeusa i Pytii, w innej wersji syn królewny ateńskiej Kreuzy i Ksutosa. Achajowie byli twórcami kultury mykeńskiej, za której centrum uznaje się bogate w złoto Mykeny, leżące w Argolidzie na Peloponezie.
Największymi księstwami achajskimi były Mykeny, w których władali Pelopidzi, Argos, Tiryns, Pylos, Lacedemon (Sparta), Kreta oraz Arkadia. Według Homera te niewielkie państwa wystawiły w wyprawie na Troję od 60 do 100 okrętów.
Władca państwa achajskiego nosił miano wanaks. Pomagał mu w rządzeniu lawagetas – prawdopodobnie dowódca wojskowy. Achajowie podejmowali dalekie wyprawy wojenne, z których największa, przeciwko Troi, doczekała się epickiego opisu w postaci Iliady Homera. Zakładali też kolonie na Cyprze, w Pamfilii i Rodos. Najprawdopodobniej o Achajach wspominają hetyckie tabliczki odnalezione w Bogazköy, które opisują silne królestwo Akhkhijawa utrzymujące stosunki z władcami Hetytów – Mursilisem II i Tuthalijasem IV. W XI w. p.n.e. Achajowie zostali zepchnięci przez Dorów do północnej części Peloponezu, na obszary zwane Achają.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ
) 
